1 – نگاه مردانه به موضوع زنان و دختران و حقوق آن‌ها در فرآیند برنامه‌‏ریزى‏‌ها و تصمیم‌‏گیرى‏‌ها مشهود است. در این زمینه کمبود جدى نیروى انسانى زن، در سطوح تصمیم‏‌گیرى، عامل گسترش نگرش‏‌هاى مردسالارانه می‌باشد.

2 – به دلیل نبود آگاهى کافى از اهمیت حضور خردمندانه زنان، نقش آنان در جامعه کمرنگ شده و بهره‌ورى مطلوب از این توان عظیم، مهم‏‌ترین عامل رشد شاخص توسعه انسانى را در جامعه با اشکال روبه ‏رو ساخته است.

3 – وجود ابهامات بسیار در تفاوت‏‌هاى واقعى میان دختران و پسران، چگونگى تربیت و رشد آن‌ها را از آغاز کودکى، با تبعیض و غفلت روبه‏‌رو ساخته و براى جامعه، محرومیت از توان نیمى مردمان به همراه آورده است.

4 – حساسیت و توجه افراطى به مطالب دینى که مؤید هر چه محدود‌تر ساختن دختران و زنان و ایجاد تردید در توانمندی‌هاى آن‌هاست از یک سو و کمرنگ کردن موضوعات مربوط به ارزش‏‌گذارى دختران در دین از سوى دیگر، بدون بررسى میزان درستى آن‌ها عملاً براى نفى یا محروم ساختن دختران، در زمینه‏‌هاى مختلف مورد سوء استفاده قرار گرفته است.

5 – تمایل به مقاومت در مقابل تغییر جایگاه دختران و احیاى حقوق انسانى آن‌ها به عنوان دگرگونی‌هاى بنیادى در جامعه، تعدد سطوح و فاصله زیاد تصمیم‏‌گیران از مجریان، اهداف و امکان دگرگونى وضع دختران را با خطرات جدی‌ترى روبه‏‌رو کرده و خطر به کارگیرى سلیقه‏‌ها و تنگ‌‏نظرى‏‌ها در مورد رشد و تربیت دختران افزایش یافته است.

6 – ضعف باور و نگرش ضعیف دختران و زنان درباره جنسیت خود و توانمندی‌هایى که دارند، باعث کاهش بازدهى عملکرد آن‌ها و تقویت نگرش عمومى مبنى بر ناتوانى زنان است.

7 – وجود قوانین نانوشته در مباحث مربوط به چگونگى تربیت و رشد دختران، نبود تعریف یکسان و فراگیر از تربیت، نیز نداشتن ابزارهاى نظارتى در روند برنامه‏‌هاى پرورشى، جامعه را با تردید جدى در باره توان بانوان روبه‏‌رو ساخته است.

8 – عدم مدیریت راهبردى و نظام هماهنگ بین دستگاه‌هاى متولى امور فرهنگى در کشور، روند رشد جوانان و به ویژه تربیت دختران جوان را کُند کرده است.

9 – عدم دسترسى برابر زنان و دختران جوان به فرصت‏‌هاى اشتغال و آموزشى، هم‌چنین امکانات تفریحى و ورزشى و فرهنگى، نیز وجود تبعیض در زمینه بهداشت و تغذیه، امید به زندگى در دختران جوان را کاهش می‌دهد.

توصیه‏ هاى اجرایى‏

1 – فعال شدن تمامى دستگاه‌ها اعم از دولتى و غیر دولتى، فرهنگى و غیر فرهنگى جهت رشد توانمندی‌هاى دختران از طریق به کارگیرى و بهره‌‏مندى از استعدادهاى بالقوه آنان.

2 – به‌‏روز کردن اطلاعات دینى جوانان و همگام شدن با فناورى ارتباطات ماهواره‏اى و اینترنتى، به منظور رشد تربیتى دختران طبق استانداردهاى جهانى و موازین شرعى.

3 – تغییر در نگرش‏‌ها و باور‌ها در راستاى پذیرش هویت انسانى زنان و ضرورت توجه به توانمندی‌هاى آنان و به اینکه سطحی‌نگرى یا تظاهر به حساسیت در امر مشارکت زنان، خطرى جدى مى‏باشد. بنابراین متولیان، باید به اهمیت موضوع آگاه بوده و هویت مستقل، توانمند و داراى حقوق مساوى براى تربیت و رشد پسران را در دختران به رسمیت بشناسند.

4 – تشکیل پژوهشکده‏‌هاى مستقل براى طراحى و برنامه‌‏ریزى در جهت رشد و تربیت دختران جوان با موضوع جنسیت به عنوان یک متغیر در راستاى ارزش‌‏هاى دینى و فرهنگ ملى.

5 – کاربردى کردن پژوهش‏‌هاى به عمل آمده در خصوص رشد اجتماعى و فرهنگى دختران جوان به عنوان مبناى سیاست‌گذارى در تعیین باید‌ها و نباید‌ها.

6 – دورى از برخورد یک‏سویه با موضوع تربیت و رشد دختران از طریق آمیختگى تربیت دختران و پسران، درگیرکردن هر دو قشر به این موضوع و توجه کار‌شناسانه به نگرش‏‌هاى جنسیتى در این باره.

7 – ایجاد تناسب میان مدیران ارشد و مسئولان حوزه‏‌هاى ستادى وزارتخانه‏‌ها از حیث جنسیت. در این مورد لزوم سهمیه‏‌بندى جنسیتى در پست‏هاى مدیریتى در جایگاه‌هاى تربیتى دختران به ویژه در آموزش و پرورش که بیشترین جمعیت دختران را دارد، پیشنهاد می‌‏شود.

8 – ایجاد تناسب در اماکن فرهنگى، هنرى، ورزشى و تفریحى دختران جوان با تعداد آن‌ها و به نسبت وجود این مراکز براى پسران.

9 – توجه به جنبه نظارتى و ارزیابى در پرداختن به مسائل تربیتى دختران بدون به کارگیرى سلیقه و گرایش شخصى و هماهنگ کردن روش‏‌هاى رویارویى با مشکلات اخلاقى در جامعه.

10 – تشکیل شبکه‏‌هاى ارتباطى بین مراکز فعال در مورد مسائل دختران و استفاده از یافته‏‌ها و همکاری‌هاى آن‌ها.

11 – بهره‌‏مندى از نظریات دختران جوان در تصمیمات مربوط به موضوعات تربیتى و رشد فرهنگى مربوط به خود.

12 – توجه به اینکه موضوع زنان و دختران، ملى است و عدم همسویى نهادهاى فرهنگى در پرداختن به موضوع جنسیت و عدالت اجتماعى، زیان‏‌آور بوده، تشکیل شوراى هماهنگى فعالیت‏‌هاى تربیتى دختران جوان ضرورى مى‏باشد تا بین دستگاههاى مربوط همنوایى و پیوند ایجاد کند.

13 – طراحى برنامه‏ هاى قابل انعطاف، ارائه الگوهاى قابل دسترس و معاصرسازى زندگى ائمه به ویژه ترویج فرهنگ فاطمى.

14 – آموزش از طریق رسانه‏‌ها، همایش‏‌ها و میزگرد‌ها به منظور اصلاح نگرش جامعه در راستاى هویت انسانى و ارزش‏‌گذارى به توانمندی‌هاى زنان و توجه به آفت تظاهر یا سطحی‌‏نگرى مسئولان به موضوع زنان.

15 – تکیه بر تکالیف و واجبات دینى در طراحى برنامه‏‌هاى تربیتى بیش از تکیه بر انجام امور مستحب و نهى از اعمال مکروه به عنوان معیارهاى ارزیابى اعتقادى.

16 – حذف هر گونه تبعیض علیه دختران و زنان و تلاش در رفع هر گونه کارى که مانع رشد آنهاست و یا براى سلامتى جسمى، روحى، اخلاقى، اجتماعى و اقتصادى آنان زیانبار است.

17 – تلاش در جهت دسترسى برابر دختران و زنان جوان به آموزش ابتدایى و تکمیلى و نیز دسترسى برابر آنان به آموزش متوسطه و عالى.

18 – تلاش در جهت فراهم آوردن شرایط فرهنگى، اجتماعى و اقتصادى به منظور تسهیل در امر ازدواج و گسترش این سنت حسنه.